Gjuha e përbashkët Shqipe dhe gegënishtja

Abstrakti

Synim i vijueshëm i shqiptarëve ka qenë lavrimi dhe zhvillimi i gjuhës së vet, tue u vlerësue kjo si veçantf dalluese e kombit, si
element bashkues në pikëpamje atdhetare, ashtu si asht edhe 28 Nandori, dhe vetëm ky. Mjafton të përshkohet letërsia për me pa se sa vjersha janë shkrue me ketë synim, sa proza asht marrë me problemin e gjuhës, dhe kjo qysh në kohët ma të vjetra. E, kur thomi të vjetra, menden e kemi të autorët e parë të gjuhës shqipe, autorë veprash dhe përkthimesh, në të cilat si shtysë përmendet rreziku i humbjes së gjuhës shqipe, shëj dallues i të qenit shqiptar, e me humbjen e saj të humbjes së tipareve të veçanta etnike. E, po i përmendëm, do të kemi ndër ta emna të shquem si bj.fj. Budi, Bardhi, Bogdani, Kazazi, etj.