Skënberbeu

3 kuçedra dhe 151-shi i lali Dukjes

Abstrakti

« Për fat të mirë të kombit t’onë, kemi pasur, në kohë të Skënderbeut, plot burra me kulturë që dinin të shkruanin Shqipen me gjithqë s’kishin një abetare a gramatikë të gjuhës. Po, sidomos, kemi pasur Shqiptarë të çquar që dinin të shkruanin në gjuhë të huaja e në mënyrë të veçantë zotëronin bukur Patini shten kështuqë ngjau mrekullia për herë të parë n’histori të racës s’onë. Shqiptarët kësi rasti e shkrojtnë vetë historin e Heroit të tyre, Skënderbeut dhe, duk' e bërë atë punë, ua prenë pipkën të huajvet, të cilët, gjer ahere, kishin marrë përsipër të shkruanin sipas interesit të tyre, duke asgiësuar çdo gjë : vepër ose vlerë njerzore të racës s'onë. Koba, gjatë shekujvet, ka qënë e jashtzakontë në tefterin historik. Andaj, ne sot, gjendemi posi ay që ka rrë- mbyer një kazmë e, me 'të, kërkon të dystoië malin; që të nxjerë, me fjalë të tjera, të vërtetën në dritë të Zotit. Mali ësht i lartë dhe e kanë ngritur nierëz të famëshmë armikë të racës s’onë: filosofë, shkrimtarë, politikanë, etj. Kapica filloi qysh nga anti-shqintarët e lashtërisë; vashdoi me nie ngulmim të habitshëm gjatë qindvjetevet, vashdoi të ngrihet e të ngrihet. E neve sot na duhet punë. durim e sidomos kulturë, niohuri e gjene punë të palodhur, pa ç'ka të bëië sa i lartë është mali. Një ditë do t’a sheshojmë. Se gënjeshtra, vjedhja e çpifja kanë fund, pa tjatër e duke qënë mëkata, nuk mund të përietësohen ».
Këto thesha me rast të « Mbrëmjes së dytë Letrare » dhënë në Boston në gusht të motit 1958.