Poetit Ernest Koliqi

Abstrakti

Fjala s’e njoll dot, as mendja e përdredhur, As zhurma, as potera e turmës së shfrennar, Çfarë zemra e Poetit e derdhi të kthjelluar Pa u matur, pa u ankuar, me kohët pa u pyetur. Si jeta – shprehj’e Tij: pa fill, pa fund, pa prehje, Dhuratë që dhurohet jasht mureve të kërkesës, Me çastin gjinikuar, prej çastit e paprekshme, E gdhendur dhe skalitur nga dalt e së vërtetës.