Fjalë dhe frazeologji nga tri vepra në prozë të Ismail Kadaresë

Abstrakti

Marrok,-e mb. i marrë. Ai e jep Hamletin tepër të zgjuar, por që hiqet si marrok. (I. Kadare, Hamleti..., f. 126) Marrok,-u m. sh. -ë(t) ai që është i marrë. Në vend të marrokut, që vërtitet si mjeran, ne kemi arritur të kemi princin me pelerinë të zezë, që edhe në çastet e marrëzisë nuk e humb dinjitetin. (I. Kadare, Hamleti..., f. 52); Kështu, si rrafshulëta të shkreta kanë qenë bokërimat homerike dhe turbullira e Edipit, si një hënë marrokësh mbi to, dhe vezullime të tjera të verbëta tragjedish që priteshin. (I. Kadare, Hamleti..., f. 125)