Mjeshtërit dhe zejtarët Shqiptarë në Raguzë gjatë mesjetës

Abstrakti

Raguza në Mesjetë ishte një vend i zhvilluar dhe aty, si zanatçi nuk mund të integroheshe lehtësisht, nëse nuk ishe i aftë. Raguza kishte nevojë për tregtarë e mjeshtër të specializuar dhe forca punëtore të afta, si p. sh. muratorë të mirë, ndërtues e bojaxhi anijesh të zotë, si dhe mjekë, farmacistë apo specialistë të fushave të tjera, të cilët ishin të mirëpritur në qytet dhe nganjëherë ftoheshin nga vetë qyteti, nëse shihej e arsyeshme. Përsa i përket etnisë së tyre, Raguza nuk kishte ndonjë problem, megjithatë i rëndësishëm ishte religjioziteti i tyre, ata duhet të ishin të gjithë të krishterë katolikë, sipas një rregulli të vendosur nga Këshilli i Rogatëve (Consilium Rogatorum). Megjithatë, kjo nuk do të thotë që në Raguzë, kisha kishte një pozicion të rëndësishëm në administrimin e qytetit. Në Mesjetën e Vonë, personat që i përkisnin hierarkisë kishtare ishin krejtësisht të përjashtuar nga punët shekullare dhe nga jeta politike e qytetit. Mbase bënin këtu përjashtim hebrenjtë, të cilët në përputhje me religjionin e tyre jetonin së bashku në një vend, ndërsa pjesa tjetër jetonin të vendosur në mënyrë individuale, të përzier me të tjerë.