Prill 1913, kur Shkodra e rrethuar vdiste nga uria

Abstract

Në fillim të prillit të vitit 1913 ushtrisë që mbronte Shkodrën, nën komandën e gjeneralit Esad pashë Toptani, po i mbaroheshin ushqimet, ndërsa nga radhët e popullsisë civile kishin filluar vdekjet nga uria. Më shumë se 30 vetë vdisnin çdo ditë. Në situatë të vështirë ishin edhe priftërinjtë katolikë dhe motrat stigmatine që rrezikoheshin nga vdekja e tmerrshme nga uria. Ata i shpëtoi komandanti i mbrojtjes së Shkodrës, Esad pashë Toptani, i cili nxori ushqimin për çdo ditë nga racioni i ushtarëve, deri sa përfundoi lufta.

Sipas Hortense von Zambaur, rreth datës 20 prill qyteti i  kishte magazinat bosh. Tmerri i urisë nga dita në ditë bëhej më kërcënues, të varfrit jetonin me gjak bagëtish të therura e me bar. Qeveria austriake bëri përpjekje diplomatike për të futur drithë në Shkodër. Ministri i Jashtëm, Bertold (Berchtold), udhëzonte kundëradmiralin Njegovan t›i propozonte Këshillit të Admiralëve të flotës ndërkombëtare të bënin një hetim në ishte i rrethuar nga të katër anët qyteti i Shkodrës dhe nëse kishte mundësi të futeshin  nga jashtë sasira ushqimesh. Të njëjtën detyrë ia ngarkoi edhe ambasadorit në Cetinë.