Shpirti, egoja dhe zemra sipas Kuranit

Abstract

Përmes një leximi sipërfaqësor të Kuranit, mund të shihet qartë se njeriu ka një pozicion të veçantë në Univers. Ai në skemën e përgjithshme të Universit, që në zanafillë është krijuar i tillë për të qenë ndryshe nga krijesat tjera. Ky ndryshim ka ndodhur që në fazën e parë të krijimit të njeriut, gjegjësisht kur elementi qiellor është futur në brendësinë e njeriut përmes frymimit të shpirtit nga Krijuesi, duke u plotësuar kështu procesi i krijimit të qenies njeri.
Natyra e brendshme të njeriut në Kuran shprehet nëpërmjet tre termave: ruh (shpirt), kalb (zemër) dhe nefs (ego).
Ky artikull synon të shtjellojë këta tre koncepte në këndvështrimin kuranor, lidhjet dhe ndryshimet midis tyre, si dhe implikimet e tyre në botëkuptimin islam për njeriun, rolin dhe vendin e tij në gjithësi.