Tirana dhe Prishtina të mos bëjnë gjumë pa u zgjidhur “Çështja Mitrovica”

Abstrakti

Ramadan Kelmendi ishte politikan dhe diplomat bashkëkohor që nuk pranonte kompromis me askënd në dëm të së vërtetës dhe qe i gatshëm të sakrifikonte jetën për Mitrovicën, Kosovën, për kauzën shqiptare. Ishte i qartë në mendime, analist që u parapriu ngjarjeve dhe jurist i shkëlqyer i së drejtës ndërkombëtare. Si rrallëkush nuk e kërkonte të keqen te armiku i jashtëm, por te vetvetja, te bashkëatdhetarët e tij, te drejtuesit e pushtetit vendor, deputetët, ministrat e kryeministrat e vendit të vet, te çdo qytetar shqiptar. Kelmendi ishte i ndërgjegjshëm që Serbia do të bënte gjithçka për të mos e lëshuar Kosovën dhe financonte shuma të mëdha. Për nihej keq kur mësonte që disa bashkëqytetarë të tij ishin ndotur me to, ndaj përpiqej të ndriçonte sadopak mendjen e tyre për të hequr dorë nga paratë e fëlliqura dhe ta shihnin atdheun në sy, pasi vetëm kështu do të gjenin prehje në botën e amshuar. Kelmendi kërkonte që Mitrovica të ishte shembull i paqes e stabilitetit, të ngrihej vetëdija fetare, morale e njerëzore, të forcoheshin lidhjet me organizatat ndërkombëtare dhe të dënoheshin kriminelët për vrasjet e masakrat e kryera ndaj popullsisë së pafajshme. Dëshironte rindërtimin e shtëpive të djegura në veri të Mitrovicës, duke dhënë shembullin vet i pari. Ishte kundër largimit të shqiptarëve prej tyre, kundër shitjeve të banesave, ndaj dhe qortonte bashkëatdhetarët e vet të mos binin preh e parave të shumta dhe të shisnin shtëpitë, pasi kështu ndihmonin politikën serbe për të shpejtuar ndarjen e Mitrovicës dhe sabotonin politikën e Kosovës, që e donte qytetin të pandarë, ashtu siç kishte qënë historikisht. Ky veprim ishte në vijim të programit serb për spastrimin etnik të shqiptarëve. Në 50 vitet e fundit nga Mitrovica dhe rrethinat ishin larguar 50 mijë banorë. Vetëm në vitete 1988-1999 qenë djegur mbi 3000shtëpi dhe u dëbuan 26.836 banorë. Ndaj këmbëngulte që shqiptarët të jetojnë aty ku kanë pronat, pa dallime etnike e fetare. Se Mitrovica ka qenë përherë shqiptare. Në vitin 1988, 76% e popullsisë përbëhej nga shqiptarë, ndërsa si Kosovë 93%. Për këtë kritikonte politikën kosovare që iu nënshtrua presionit të jashtëm dhe pranoi “Kosovën multietnike”. I dëshpëruar nga zhvillimi i ngjarjeve, Kelmendi bënte apel që politika shqiptare dhe ajo kosovare të mos e ndanin për asnjë moment Mitrovicën nga axhenda e punëve diplomatike. Sepse ajo është e shenjtë dhe e shtrenjtë, në radhë të parë sepse është shqiptare, sepse ka derdhur shumë gjak, por edhe për shkak të resurseve të mëdha natyrore minerare dhe të ujit të bollshëm, që i duhet aq shumë Kosovës. Ndaj i bënte thirrje ndëgjegjes qytetare që të votonin ata persona që nuk donin privilegje, por qëndronin mbi ligjin dhe nuk keqpërdoreshin.