Disleksia, vështirësia në të nxënë

Abstrakti

Disleksia është një term që tregon një paaftësi të veçantë të procesit të leximit. Nga ana mjekësore, përkufizohet si një gjendje që rezulton nga shkaqe gjenetike, neurologjike ose të pjekurisë. Disleksia është një çrregullim i manifestuar nga vështirësitë që hasen, kur fëmijët mësojnë të lexojnë dhe lidhet me vështirësinë që ka individi për të lexuar, apo për të perceptuar shkronjat. Kryesisht, kjo vështirësi shfaqet për ato shkronja që kanë nga ana pamore karakteristika të përafërta, siç mund të jenë shkronjat e vogla “p” me “q”, ose “b” me “d”, pavarësisht mësimit konvencional, inteligjencës personale të individit apo mundësive social-kulturore.

Disleksia është rezultat i dështimit/i paaftësisë së njërës nga dy hemisferat e trurit për të dominuar zhvillimin e gjuhës. Fillimisht, studiuesit kërkonin një shkak të vetëm të disleksisë, por tani të gjithë besojnë se ka shumë faktorë që ndikojnë në të. Disa mendojnë se shkaktohet nga defektet vizuale dhe motorike, si p.sh. ndjekja me sy ose lëvizja e syve. Të dy problemet, si ai pamor, edhe mungesa e dominancës (ekuilibrit) cerebrale konsiderohen si shkaqe të mundshme të disleksisë. Disa studiues të tjerë mendojnë se ajo shkaktohet nga ndryshimet në pjesë të veçanta të trurit. Të dhënat tregojnë se njerëzit me disleksi kanë një prapambetje në maturimin e trurit dhe një shkallë të lartë të përdorimit të dorës së majtë, pra shfaqet më shumë te mëngjarashët. Këto dukuri mund të tregojnë ndryshime në funksionimin e trurit. Me të gjithë këta nxënës kam pasur rezultat, pasi me këta fëmijë duhet kurajë, mosdiskriminim dhe punë e palodhur, por, në fund, ia arrihet edhe me nxënësit disleksikë. Mësimi me nxënësit disleksikë duhet zhvilluar në mënyrë rutinore, me qëllim që ata të dinë se ç'do të vijojë më tej. Po ashtu, është e rëndësishme që këta nxënës të mbahen ulur pranë mësuesit, me qëllim që të mos shpërqendrohen nga gjërat e tjera në klasë.